Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων- κείμενο της Νάτζμια Χοσαϊνί

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων

img_9449

Το Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού ήταν στην εκδήλωση για την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων που πραγματοποιήθηκε στο καφέ του Νομισματικού Μουσείου στην καρδιά της Αθήνας.  Μαζί του ήταν και η Νάτζμια, μια κοπέλα απο το Αφγανιστάν, που μένει εδώ και ενάμιση χρόνο στο κέντρο φιλοξενίας προσφύγων του Σιχστού και αποτελεί αναντικατάστατο μέλος της συντακτικής ομάδας της εφημερίδας μας «Αποδημητικά Πουλιά».

Με αφορμή εκείνη την ημέρα, έγραψε το παρακάτω κείμενο:

«Η 21η Ιουνίου, ήταν η ημέρα της συμπόνοιας. Η Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων.

Ήταν η ημέρα που ξύπνησε η συνείδηση των ανθρώπων για τους μετανάστες που δεν μπορούν ποτέ να ζήσουν για τον εαυτό τους απο την μέρα που άφησαν τα σπίτια τους και την χώρα τους.

Ήταν η ημέρα που έβλεπες πως οι εγωιστές με την  συνείδηση τους ακόμη να κοιμάται, προκάλεσαν σύγχυση και αβεβαιότητα με τις αποφάσεις τους.

Υπήρξαν όμως κάποιοι άνθρωποι που γεμάτοι απο ανθρωπιά και καλοσύνη, έκαναν κάποιες ομάδες για να βοηθήσουν όλους τους μετανάστες και πρόσφυγες (γυναίκες, άνδρες, παιδιά) σε αυτές τις σκληρές και δύσκολες μέρες. Ήταν στο πλευρό όλων μας  προσπαθώντας να αλλάξουν  το αίσθημα της απόρριψης  από την Ευρώπη και τον κόσμο.

Έτσι, όλοι μας πλεον ξέρουμε ότι υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που θα βοηθήσουν και θα κατανοήσουν τις επιθυμίες μας. Θα μας κάνουν να αισθανθούμε πως δεν είμαστε μόνοι σε αυτές τις  δύσκολες ημέρες .

Μας διδάσκουν ότι τα όνειρα μπορεί να γίνουν πραγματικότητα στην ζωή και πως δεν είναι μόνο ουτοπικά. Μας διδάσκουν ότι όταν δεν υπάρχει κανένα αυτί για να ακούσει τις επιθυμίες μας, τότε εμείς μπορούμε να γράψουμε για αυτές. Να γράψουμε για  τις καλές ή κακές μέρες μας και να το βγάλουμε απο μέσα μας.

Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Εάν τυχόν δούμε μια πικραλίδα, γρήγορα να της ψιθυρίσουμε  τις επιθυμίες μας. Ίσως  αυτές να δώσουν τα μηνύματα ευγνωμοσύνης μας σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που μας βοήθησαν και που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ, επειδή είναι στο πλευρό μας διαρκώς.

Έχουν, όλοι αυτοί, κερδίσει έναν χώρο στην καρδία μας και τους ευχαριστώ γι’αυτό».