«Ενός παιδιού φωνή»
Κραυγές παιδικές,
γοργές, φωναχτές,
ακούγονταν δυνατά,
ο λόγος έδινε φτερά.
Φως κι ελπίδα,
απ’ τις λύπες μια ΄σπίδα,
ήταν οι φωνές,
αυτές οι παιδικές.
Ενός παιδιού φωνή,
Είναι αγάπης κλειδί.
Αρκεί κανείς να ΄φουγκραστεί
και στην παιδική φωνή να στήσει αυτί.
Μα των παιδιών το βήμα
δεν θα οπλίσει πια κανένα βλήμα .
Κραυγές παιδικές,
βουβές, σιωπηλές,
ακούγονται τις μέρες,
ο μα χάνονται στους αιθέρες.
Φως κι ελπίδα,
απ’ τις λύπες μια ΄σπίδα,
κρύβουν οι φωνές,
αυτές οι παιδικές.
Ενός παιδιού φωνή,
Είναι αγάπης κλειδί.
Αρκεί κανείς να ΄φουγκραστεί
και στην παιδική φωνή να στήσει αυτί.
Αγάπη τότε θα φανεί,
με την ειρήνη μαζί.
Σωτηρία Σιωπή
