Κάποιος μου έλεγε να βάλω τελεία
Εγώ ήθελα να με γράψει η ιστορία
Έχανα τη φιλία των ανθρώπων
Έμαθα το ραπ των δρόμων
Ξέχασα μια ολόκληρη ζωή
λες και βρισκόμουν σε μια φυλακή.
Ήμουνα πάντα στο περιθώριο
το ένιωθα, ξεπέρασα το όριο.
Έπρεπε να συμπληρώσω τα κενά.
Και να προσέχω τα κρύα στενά.
Δεν ήξερα ποτέ μου τι να κάνω
όμως το έβλεπα, δεν ήθελα να χάνω
Κοιτούσα πάντα στόχους μακρινούς.
Διέσχισα τόπους και καιρούς
χωρίς να δω αποτέλεσμα,
έπεσα και γέρασα
Όταν ξεχνούσα τι ήμουν και γιατί
με βοηθούσες να ξεχνάω τη σιωπή
Ξεκίνησα να φεύγω από το σπίτι
Ήμουν στην ουρά ενός κομήτη.
Σε αναγνώρισα από το παρελθόν.
Σε ξαναβρήκα στον κόσμο των νεκρών.
Και οι ΄δυο χαθήκαμε
Και εκεί συναντηθήκαμε
Πάω λοιπόν να αρχίσω ξανά,
Αν δεν χαθώ θα επιστρέψω και μετά.
Μα αν θέλω άλλους να ξεπεράσω
θα πρέπει πρώτα στο τέλος να φτάσω
Συνεχίζω λοιπόν να μην μιλάω
Ότι έκανα πλέον το ξεχνάω.
Μια νέα αρχή είναι δύσκολη
Αλλά μπορώ ακόμη να νικάω…
Γιώργος Αλεξίου, Α’ Γυμνασίου_Καλλιτεχνικό Σχολείο Γέρακα
