Η πειρατίνα
Μια φορά κι έναν καιρό
Ήταν μια πειρατίνα
Έβλεπε απ’ τ’ αριστερό
Το ματάκι ήταν θολό
Μα τιθάσευε το κύμα
Ήταν πάντα δυνατή
Έμπαινε μέσα στη σκούνα
Τράβαγε γερά κουπί
Για να πάει στο νησί
Και ας είχε και φουρτούνα
Αυτό το φως, αυτό το φως
Βγαίνει από μέσα μου γιατί είμαι αλλιώς
Ένιωθε αδικημένη
Όταν την φώναζαν τυφλή
Γιατί απ’ το μάτι βγαίνει
στον κόσμο όλο στέλνει
μεγάλη λάμψη, μαγική.
Πίστευε σε αυτό το «κάτι»
Που το είχε από παιδί
Κι ας είχε ένα μάτι
Στα μήκη και στα πλάτη
Μπορούσε όνειρα να δει
Αυτό το φως, αυτό το φως
Βγαίνει από μέσα μου γιατί είμαι αλλιώς
Αριέττα Παπαδάκη, 10 ετών
