Του Camara Facinet
Ως ανθρώπινο είδος, ήμασταν πάντα φιλόδοξοι και δημιουργικοί, όταν πρόκειται να κάνουμε τη ζωή μας πιο εύκολη για να είμαστε πιο ευτυχισμένοι. Για να το κάνουμε αυτό, η δημιουργικότητά μας, μας έχει διευκολύνει στο να μπορούμε να μεταμορφώσουμε το υλικό που βρίσκεται στη φύση, και να το προσαρμόσουμε καλύτερα σε αυτό που θεωρούμε πως είναι κατάλληλο για να αντιμετωπίσουμε τις καθημερινές μας προκλήσεις. Έτσι, πιστεύουμε ότι αυτό είναι η λύση για τα διάφορα προβλήματά μας. Ή ότι αυτό είναι που θα ευχαριστήσει εμάς τους ίδιους.
Ο άνθρωπος, αντιλαμβάνεται τις αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον, οι οποίες είναι επιζήμιες για τον εαυτό του. Ως εκ τούτου, εμφανίζεται το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής που γίνεται η νέα του πρόκληση. Φτάσαμε στο σημείο που αυτό έχει γίνει ένα κοινό πρόβλημα, που μας απασχολεί όλους και απαιτεί να βρούμε προληπτικές, αλλά και θεραπευτικές λύσεις. Για να βρούμε μία λύση, μπορούμε να ξεκινήσουμε σκεφτόμενοι τις αιτίες, οι οποίες σχετίζονται κυρίως με τις καθημερινές μας ανάγκες αλλά και την γεωγραφική θέση που καθορίζει τον τρόπο ζωής του κάθε ατόμου.
Ναι, η καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής σημαίνει επίσης, να στερούμε τον εαυτό μας από ορισμένα ανθρώπινα δικαιώματα, θυμούμενοι ότι τα δικαιώματά μας περιορίζονται εκεί που ξεκινούν τα δικαιώματα των άλλων. Σημαίνει, πως αλλάζουμε τις καθημερινές μας συνήθειες και πως σώζουμε και σκεφτόμαστε για τις μελλοντικές γενιές. Σημαίνει ότι, σκεφτόμαστε το γεγονός πως είμαστε περίπου 8 δισεκατομμύρια άνθρωποι, που επηρεάζουμε όχι μόνο το περιβάλλον διαβίωσής μας, αλλά και τα υπόλοιπα έμβια όντα με τα οποία μοιραζόμαστε το ίδιο οικοσύστημα, για οποίο έχουμε πολύ περιορισμένη ιδέα ως προς την παγκοσμιότητά του. Ποιες λύσεις προτείνουμε έναντι αυτών των γεγονότων και πρακτικών;
Χρήση προϋπάρχουσων τεχνικών που πρέπει να βελτιωθούν ή να ληφθούν πιο σοβαρά;
- Να σταματήσει η ρύπανση;
- Εκπαίδευση των πολιτών και απαγόρευση της χρήσης ρυπογόνων ουσιών (πλαστικών);
- Εύρεση λύσεων προσαρμοσμένες σε κάθε γεωγραφική περιοχή.
Μην σκεφτείτε μόνο ως προς την χρηματοπιστωτική οικονομία, αλλά και ως προς αυτό, που θα ονόμαζα, οικονομία του φυσικού πλούτου. Επειδή, ο χρηματο-οικονομικός πλούτος είναι προϊόν της δημιουργίας μας, ενώ ο κόσμος στον οποίο ζούμε εξακολουθεί να έχει ασαφή προέλευση, που δεν δημιουργήσαμε εμείς και τον τροποποιούμε συνεχώς με μεγάλη ταχύτητα. Από την ίδια φύση αντλούμε έμπνευση μέσω των αγαθών που θέτει στη διάθεσή μας για να δημιουργήσουμε αναλώσιμα αγαθά, όπως το αεροπλάνο σαν την εικόνα του πουλιού και τόσα άλλα προς όφελος της οικονομίας όχι μόνο για τις πιο βασικές ανθρώπινες ανάγκες μας αλλά και για όλες τις διαφορετικές επιθυμίες μας που εμείς
θέλουμε να ικανοποιήσουμε.
Χρειάζεται να ρωτήσουμε τον εαυτό μας, αν αξίζει πραγματικά να θυσιάσουμε το περιβάλλον που ζούμε, σε σημείο που να θέτουμε σε κίνδυνο την ζωή μας με την έκθεσή μας σε φυσικές καταστροφές και στην διαταραχή του οικοσυστήματος που επηρεάζει την τροφική αλυσίδα.
Για αυτούς τους λόγους, πρέπει να μάθουμε να περιορίζουμε τις ανάγκες μας, να αλλάξουμε τις καταναλωτικές μας συνήθειες, να διαχειριστούμε καλύτερα τα απόβλητά μας, περιορίζοντας τις εκπομπές μονοξειδίου του άνθρακα. Καταναλώνοντας με μέτρο όσα μας προσφέρει η φύση, για να διαιωνίσουμε και να δώσουμε την ευκαιρία στις μελλοντικές γενιές να ζήσουν καλύτερα. Είναι πολύ σημαντική η συμμετοχή των νέων σε αυτά τα θέματα, να ενημερωθούν για την σοβαρότητά της κατάστασης και να τους βοηθήσετε να προετοιμαστούν καλύτερα για το μέλλον τους.
Τέλος, αυτό το κείμενο θα ήταν ελλιπές αν δεν αναφέρω ότι έχουμε ήδη λύσεις και ότι η σκέψη με όρους οικονομικών κερδών σημαίνει, επίσης, προσφορά της ευκαιρίας για τη γέννηση νέων επιχειρήσεων και την κάλυψη των ανθρωπίνων αναγκών. Επομένως, γιατί να μην το επιτρέπουμε αυτό προσφέροντας περισσότερο οικολογικές λύσεις; Για να το πετύχουμε αυτό, πρέπει πρώτα να γνωρίζουμε τι είναι οικολογικό και μετά να αποφύγουμε την κατανάλωση μη οικολογικών προϊόντων, τα οποία θα έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση της παραγωγής, η οποία θα συνοδεύεται από την υποστήριξη κάθε κράτους που θα είναι υπεύθυνο για την εφαρμογή ορισμένων κανονισμών.
Έχοντας αναφέρει αυτό, θέλουμε να τις εφαρμόσουμε; Δεν θα αναζητούσαμε λύσεις που είναι ωστόσο προφανείς; Είναι μια ερώτηση που πρέπει να κάνουμε στον εαυτό μας ή φοβόμαστε περισσότερο τις αλλαγές που θα μπορούσαν να κάνουν τη ζωή μας δύσκολη; Θα σας αφήσω να το σκεφτείτε, αλλά θα έλεγα ότι σε αυτή την περίπτωση είναι θέμα να βάλουμε την επιβίωση μας και όλων των άλλων σε δύο στήλες, από τη μία πλευρά για να τη συγκρίνουμε με τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας από την άλλη πλευρά.
Το άρθρο δημιουργήθηκε ως μέρος του προγράμματος CERV: Efivos in Europe
Αποποίηση ευθύνης
Η υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την παραγωγή αυτής της δημοσίευσης δεν συνιστά έγκριση του περιεχομένου, το οποίο αντικατοπτρίζει μόνο τις απόψεις των συγγραφέων και η Επιτροπή δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνη για οποιαδήποτε χρήση των πληροφοριών που περιέχονται σε αυτήν.
To πρόγραμμα EFIVOS II, χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή( CERV), με εταίρους τους Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού-(Ελλάδα), CIP (Κύπρος), HESED (Βουλγαρία), GEYC( Ρουμανία), Dedalus (Ιταλία), Pacto Verde( Ισπανία), Crossing Borders (Δανία).
