Ο Εφιάλτης του παιδιού
Τα πάντα γύρω μου διαλύονται
Και βλέπω συνεχώς ανθρώπους να υποδύονται
γιατρούς και αστυνόμους, υπουργούς και υγειονόμους
Όλοι λένε την αλήθεια και θέλουν το καλό μου
Μα εγώ μπερδεύομαι και χάνω το μυαλό μου
Είμαι παιδί έχω ανάγκες
Μην μ’ αφήνεις στις παράγκες
θέλω γράμματα, θέλω σχολείο
Μην μ’ αφήνεις μόνο στης ζωής το λεωφορείο
θέλω να παίξω, να διαβάσω
Τους φίλους μου να αγκαλιάσω
θέλω να βγω, θέλω να τρέξω
βοήθησέ με δεν θα αντέξω
Κλείνεις τα θέατρα, τα cinema
Τα γυμναστήρια κρατάς κλειστά
Κι εγώ ρωτώ πού θα ξεδώσω;
Το άγχος μου πώς θα εξουδετερώσω;
Νιώθω πως πνίγομαι, πως καταρρέω
Κι όπου κι αν κοιτάξω δεν βλέπω τίποτα ωραίο
Διαβάζω για τις εξετάσεις
Και ζητώ να με αγκαλιάσεις
Να με βοηθήσεις να αντέξω
Μην μ’ αφήνεις στην απ’ έξω
Έχω άποψη και γνώμη
Κι η υπομονή σιγά σιγά τελειώνει
θέλω να βγω, θέλω να τρέξω
βοήθησέ με δεν θα αντέξω
Είμαι δεκαεφτά χρονών
Κι όλο ακούω για συμπτώματα ασθενών
βήχας, πονόλαιμος και πυρετός
θεέ μου, πόσο βαρετός!
Κάθε απόγευμα στις έξι
μιλά για αυτούς που χάσανε την γεύση
βγαίνει ωραίος και φινετσάτος
Κι ό,τι μας πει το πιστεύουμε αυτομάτως
Υπάρχει πρόβλημα, το ξέρω υπάρχει
Μην συμβιβάζεσαι, όμως, με τον κάθε καναλάρχη
Πες μου μόνο την αλήθεια
Κι άσε για άλλους αυτά τα παραμύθια
Θα σε πιστέψω, θα σε στηρίξω
Μην με κάνεις τα όνειρά μου να εγκαταλείψω
Μην μας κλείνεις τα σχολεία
απαγόρεψε μόνο την κυκλοφορία!
θέλω να βγω, θέλω να τρέξω
βοήθησέ με δεν θα αντέξω
Στέλλα Μπακάλη
