Πληγωμένες ψυχές – Μπαλλά, Ρηγάκη

Πληγωμένες ψυχές

Γέλια παιδιών που γύρισαν σε δάκρυ,
τ΄ άφησαν μόνα τους σε μία κρύα άκρη.
Σώματα αδύναμα, περίσσεια αντοχή,
μώλωπες έμειναν, καιρός για ανακωχή.

Μη φύγεις, μείνε, ήλιος μαύρος ανατέλλει,
κομμάτια πόνου, μέλισσα χωρίς κυψέλη.
Παιδιά που κράτησαν αιώνων αναμνήσεις,
συγχώρα τα, κάθε πληγή τους να φιλήσεις.

Παιδιά που έπεσαν σ’ έρημη πλατεία,
μάτια που γράφουν μια ατέλειωτη ιστορία
Χέρια υψώθηκαν, ζητάνε την ζωή τους,
κραυγές παράμερες καλύπτουν τη φωνή τους.

Μη φύγεις, μείνε, στην αυλή τους καταφύγιο,
μόνο η αγάπη δίνει νόημα επίγειο.
Είναι παιδιά την πλάτη μη γυρίσεις,
πάλεψε αλύπητα τη λύπη για να σβήσεις.

Μπαλλά Βασιλική-Ρηγάκη Καλλιόπη
Πρότυπο Γενικό Λύκειο Ηρακλείου