“Τα παιδιά του συρματοπλέγματος”
Τι κι αν σε μπάτσιζε
του Αιγαίου το κύμα,
Τι κι αν σε χώσανε
σε βάρκα τρύπια
Τι κι αν ήπιε η θάλασσα
τον μικρό σου φίλο,
Τι κι αν τον έφτυσε
νεκρό σε ένα γιαλό
Με μια φλόγα για ζωή
ζήταγες ελευθερία
Με την τρέλα του μικρού παιδιού
ζήταγες αγάπη.
Να πετάξεις ένα πρωί
ονειρευόσουν σαν πουλί
πανω απο τα σύρματα
του μίσους
Στο σχολειό,
δεν σε άφησαν να πας,
θα μόλευες λέει,
το Μέγα Έθνος
Για σπίτι ένα πανί
θα σου ήταν αρκετό
εκει άλλωστε τυλίξανε
και τον μικρό Χριστό
Κωνστανίνα Τριανταφύλλου
