«Δεν ήταν η ομορφιά τους, δεν ήταν ο «καλλιτεχνικός» τρόπος που είναι φτιαγμένοι, είναι η παιδική «ατεχνία», τα στραβά κομμένα κομματάκια χαρτί και, πάνω απ’ όλα, ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ. Αυτά τα παιδικά ονόματα που δεν αναγνωρίζω τί σημαίνουν, ποιον άγιο ή ιδέα τιμούν, τί κρύβουν πίσω τους, ονόματα γραμμένα με μικρά γράμματα του αγγλικού αλφαβήτου, αυτά ήταν που έκαναν τους 2 χαρταετούς μου πολύτιμους. Και τη δική σας προσπάθεια τόσο μεγάλη. Όσα -πολλά- λόγια κι αν λέγαμε για το Αφγανιστάν, δε θα το ένιωθα τόσο κοντά μου, όσο κοιτάζοντας αυτούς τους 2 εύθραυστους χαρταετούς μου.»
Λουκία Σουγιά
Οι πολύχρωμοι παραδοσιακοί χειροποίητοι χαρταετοί που κατασκεύασε η Κοινότητα Αφγανών Προσφύγων στο Μεταξουργείο εξαντλήθηκαν μέσα σε τρεις ημέρες. Κάθε χαρταετός ήταν μοναδικός και είχε το όνομα του κατασκευαστή του. Η μεγάλη ανταπόκριση και οι τηλεφωνικές παραγγελίες των φίλων μας που το έμαθαν από το διαδίκτυο και το F/B ήταν απρόσμενη. Η Interamerican επίσης οργάνωσε σε ειδική αίθουσα που μας παραχώρησε στο κτίριο της Λ. Συγγρού έκθεση και πωλητήριο, αποδεικνύοντας την Κοινωνική Εταιρική της Ευθύνη, καθώς και την ευαισθησία των υπεύθυνων και όλου του προσωπικού που πέρασε να πληροφορηθεί, να αγοράσει, να δει το βίντεο κατασκευής χαρταετών που προβάλλαμε, καθώς και χορούς και μουσική του Αφγανιστάν. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον συνάντησαν επίσης τα βιβλία του Καλέντ Χοσεϊνί «Χαρταετοί πάνω από την Πόλη», που μας πρόσφεραν οι εκδόσεις Ψυχογιός.
Αγοράζοντας ένα χαρταετό όλοι όσοι ανταποκρίθηκαν ήθελαν να στηρίξουν μια οικογένεια προσφύγων με ανήλικα παιδιά κι αυτό έγινε πρακτικά και άμεσα, καθώς τα χρήματα μοιράστηκαν την Τρίτη μετά την Καθαρή Δευτέρα σε όλους. Πουλήθηκαν οι 189 χαρταετοί που είχαν κατασκευαστεί και τα συνολικά έσοδα ήταν 1.890 ευρώ. Για καθεμιά από τις οικογένειες των προσφύγων τα χρήματα αυτά ήταν σημαντικά, όχι μόνο γιατί οι πόροι τους είναι μηδαμινοί αλλά και γιατί αποτελούσαν προϊόν της δικής τους δουλειάς και όχι μιας φιλανθρωπικής βοήθειας.
Μετά τις πάνινες κούκλες των Χριστουγέννων, για τις οποίες ακόμη δεχόμαστε παραγγελίες, οι χαρταετοί πρόσφεραν μια μικρή αξιοπρεπή δοκιμασία και έδωσαν νόημα στην εργασία, έστω έκτακτη και περιστασιακή, οικογενειών που τρέφονται στα συσσίτια και ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες. Η προσφυγική ιδιότητα, που θα έπρεπε να τους αναγνωρίζεται νομικά και κοινωνικά, καθώς έρχονται κατατρεγμένοι από έναν ανηλεή πόλεμο, δυστυχώς αποτελεί μακρινό όνειρο γι’ αυτούς. Μένει επομένως στην κοινωνική αλληλεγγύη και στον καθένα μας να στηρίξει τους πρόσφυγες με τον τρόπο του. Το «Δίκτυο» δοκιμάζει ιδέες και τρόπους που όλοι μαζί μπορούμε να τους κάνουμε πιο αποτελεσματικούς. Θα συνεχίσουμε κι ευχαριστούμε όλους τους εθελοντές και τις εθελόντριες, τους φίλους και τις φίλες που βοηθούν, συμβάλλουν, ανταποκρίνονται σε αυτή την προσπάθεια.
