Οι σκέψεις μας
Όλα του κόσμου τα παιδιά,
μαύρα, λευκά, κοντά, ψηλά
ξανθά ή μελαχρινά
έχουν δικαιώματα πολλά.
Η «γνώμη» είναι ένα από αυτά.
Γνώμη μου, γνώμη σου, ίσες κι οι δυο,
σκέψου και λίγο σαν να ‘σουν εγώ. (x2)
Εσύ ρώτησες τι νοιάζει το παιδί;
Τι του λείπει και με τι θα χαρεί;
Του απάντησες εκείνη τη στιγμή;
Ή γύρισες την πλάτη με σιωπή;
Γνώμη μου, γνώμη σου, ίσες κι οι δυο,
σκέψου και λίγο σαν να ‘σουν εγώ. (x2)
Εκείνο, όμως, το παιδί
που η προσφυγιά το είχε βρει
δεν έβρισκε τις λέξεις για να πει
όσα το ακολουθούσαν μια ζωή.
Γνώμη μου, γνώμη σου, ίσες κι οι δυο,
σκέψου και λίγο σαν να ‘σουν εγώ. (x2)
Μα στο σχολείο θα ακουστεί
μέσα απ’ τη ζωγραφική.
Κι όταν τα παιδιά μιμηθεί,
θα το καταλάβουν και θα παίξουν μαζί.
Γνώμη μου, γνώμη σου, ίσες κι οι δυο,
σκέψου και λίγο σαν να ‘σουν εγώ. (x2)
Μα παίρνω το νήμα απ’ την αρχή,
το σπίτι μου χάνεται κι είναι η Γη.
Εγώ κατοικώ στο μέλλον σ’ αυτή,
κυβερνήσεις τι κάνετε για να σωθεί;
Γνώμη μου. γνώμη σου, ίσες κι οι δυο,
σκέψου και λίγο σαν να ‘σουν εγώ. (x2)
Θυμήσου ότι ήσουν κι εσύ παιδί
ήθελες η γνώμη σου να ακουστεί
νοιάξου όποιον δεν μπορεί
τη γνώμη του να υποστηρίξει σαν να σουν εσύ.
*(Το ρεφραίν μπορεί και να μην τραγουδηθεί δύο φορές)
Στίχοι: Έλενα Μαρία Κόντα (Μαθήτρια Ε΄ τάξης στο 22ο Δ.Σ. Αθηνών )
