Σε μια γωνια σ αφησαν αυτοι που σε γεννησαν
Ετσι γυμνο και δυνατο στην ανοιξη μεσα.δε κρυωνες.δε ζηταγες.δεν ηξερες.
Περιμενες μηνες πολλους κι υστερα χρονια…σε αγκαλιες απ ολα τα χρωματα απ ολες τις γευσεις και τ αρωματα
Σε μια να γατζωθεις
Μια να ναι η ζεστη που ζητας με σταθερα και φιλι κοκκινο και λεξεις με αλμυρα και μελι
Μεγαλωσες μα δε σε κατασταλλαξαν.
Και στριμωγμενος πια μεγαλωμενος στο ιδιο μικρο κρεβατι να εξεχεις..τα ιδια καγκελα να τραβας να θες να ριξεις..να ξεχυθεις σε σπιτι μαλακο χωρις γωνιες απ αυτα που στα παραμυθια καθενα παιδι αξιζει να χει…
