Οι εθελοντές/τριες μοιράζονται την εμπειρία τους μαζί μας
“Ο χώρος ζεστός και φιλόξενος, ράφια με βιβλία, χρωματιστά χαρτιά και μαρκαδόρους, τραπέζια εργασίας και πιατάκια με μπισκότα και φρούτα. Η φροντιστική Χριστίνα και η οργανωτική Κούλα.
Τόπος συνάντησης μας κάθε Τρίτη απομεσήμερο. Τόπος μιας μη τυπικής εκπαίδευσης, με όλους τους τύπους: πρόγραμμα, στόχους , εργασίες. Κυρίως τόπος επικοινωνίας, φροντίδας, έγνοιας για τα παιδιά που φθάνουν στην πόρτα του. Τα παιδιά που εγώ συναντώ πέρασαν σώα τη θάλασσα ακολουθώντας ενήλικες που κατευθύνονταν στην καρδιά της Ευρώπης. Όταν έκλεισαν τα σύνορα, έμειναν στις παρυφές της, αρκετούς μήνες σε camps και τώρα ζουν στη μεγαλούπολη, αναμένοντας…
Οι πρώτες φράσεις επικοινωνίας στα ελληνικά, τα χαμόγελα και οι αγκαλιές, η πρώτη γραπτή λέξη με υπαγόρευση, όλα μικρές νίκες. Σε μια προσπάθεια προσφοράς μιας κανονικότητας στα παιδιά που έχασαν την κανονικότητα της παιδικής ηλικίας, που βασίζονται στην καλοσύνη των ξένων για ζεστά ρούχα και παπούτσια, ζωγραφίζουν σπίτια νοσταλγώντας και προσδοκώντας.”
Μαρία Φραγκουλάκη
“Όταν γυρνάω πίσω το χρόνο και θυμάμαι την περίοδο που ήμουν στην Αθήνα, είναι αυτές οι φωτογραφίες που περιγράφουν για το πως πέρασα αυτό το διάστημα. Ο χρόνος μου στην Αθήνα χαρακτηρίστηκε από τη δουλειά μου με τα παιδιά, τον χρόνο με τους φίλους μου και τη ζωή που μου έδωσε αυτή η πόλη. Όταν αναφέρω δουλειά εννοώ τον χρόνο που πέρασα με τα παιδιά και τους εφήβους πραγματικά δεν ταιριάζει, γιατί ήταν τόσο διασκεδαστικό που μερικές φορές ξεχνούσα ότι αυτή ήταν η δουλειά μου. Οι περιπέτειες και οι εμπειρίες που είχα ήταν εκπληκτικές.
Είναι δύσκολο να περιγράψω με λόγια τι νιώθω για αυτούς τους ανθρώπους και αυτή την πόλη, αλλά αυτό που είναι εύκολο να το πω, είναι ότι είμαι ευγνώμων για κάθε δευτερόλεπτο που πέρασα κατά τη διάρκεια του εθελοντισμού μου.”
Jacob
“Ήρθα στην Αθήνα τον Σεπτέμβρη 2021 και έμεινα μέχρι τον Μάιο 2022 για 8 μήνες στο RFG στην Αθήνα.
Το να είσαι δάσκαλος είναι κάτι που δεν είχα κάνει ποτέ πριν, αλλά με τον καιρό το συνήθισα. Έγινα πιο ήρεμος και προσαρμοστικός και έμαθα πώς να αναλαμβάνω υποχρεώσεις. Το να βλέπεις καθημερινά τη θεσμική βία απέναντι στις μειονότητες της χώρας διαμόρφωσε την πολιτική μου ενεργοποίηση και με πολιτικοποίησε. Πολλοί άνθρωποι γίνονται δημιουργικοί στην τέχνη ή τη μουσική εξαιτίας της δύσκολης κατάστασης στην Αθήνα που με ενέπνευσε να ανακαλύψω το γκράφιτι και τη ζωγραφική ως τρόπους έκφρασης της δημιουργικότητας. Μέσα στην κοινότητα γνώρισα ανθρώπους με ανεξάντλητη ενέργεια, ανθρώπους με πολλές ελπίδες και τεράστια αυτό-θυσία, κάτι που μου έδειξε τι σημαίνει να έχεις ένα σκοπό τη ζωή.
Σας ευχαριστώ πολύ για αυτή τη σπουδαία έμπνευση και εμπειρία!”
Ruben