Η Στέγη του Κόσμου
“Κάθε παιδί αξίζει να βρίσκεται εκεί στην στέγη του κόσμου για να μην το αγγίζουν χέρια βρώμικα και άρρωστες ψυχές. Σαν στέμμα να στέκεται εκεί ψηλά να λάμπει για να μπορεί αυτός ο κόσμος να υπάρχει.”
Στη στέγη του κόσμου ένα παιδή με κοιτάζει
κατεβάζω το βλέμμα η ψυχή μου σπαράζει.
Μου απλώνει το χέρι, μου χαμογελά
και δειά από τα μάτια του ένα δάκρυ κυλά.
Θέλω να τρέξω κάπου να κρυφτώ
στη στέγη του κόσμου δεν μπορώ να ανεβώ.
Μα θέλω να νιώσω άνθρωπος ξανά
να του πιάσω το χέρι να το πάρω αγκαλιά.
Πως θα παλέψω γ εκείνο να του πω ψιθυριστά.
και το σκοτάδι απλώνει ο φόβος ζυγώνει
Ο κόσμος δεν αλλάζει έτσι απλά
Με φωνάζει να τρέξω κοντά του σαν μάνα δικιά του
στο σώμα μου επάνω τις πληγές του να πάρω
το θεριό να νικήσω το Θεό να αντικρύσω.
Υποκλίνομαι σε σένα Θεέ και πατέρα
στη στέγη του κόσμου δως μου το φως
το παιδί να γλιτώσω την ψυχή μου να σώσω.
Μα θέλω να νιώσω άνθρωπος ξανά
να του πιάσω το χέρι να το πάρω αγκαλιά.
Πως θα παλέψω γ εκείνο να του πω ψιθυριστά.
Στίχοι μουσική: ομάδα Α1
Μιχαηλίδου Μ. Καράμπαμπα Ι. Μαγκάφα Κ. Μεταλληνός Σ. Παγκάκης Π.
63ο ΓΕΛ Αθηνών
Ερμηνεία: Ιωάννα Καράμπαμπα – Μελίνα Μιχαηλίδου
