Η αγαπητή Θεοδώρα Κατσιφή απάντησε στις ερωτήσεις των παιδιών.
1. Όταν ήσασταν παιδί γνωρίζατε τα δικαιώματά σας;
Δεν μπορώ να πω ότι γνώριζα αυτά που γνωρίζουν τα σημερινά παιδιά.
Όμως ήμουν από εκείνα τα παιδιά που μεγάλωσαν σε ένα σπίτι με αγάπη και φροντίδα. Με γονείς, που με έμαθαν να προστατεύω τον εαυτό μου και να έχω πάντα το θάρρος της γνώμης μου.
Επίσης είχα την τύχη να έχω στο δημοτικό σχολείο μία υπέροχη δασκάλα που μέσα από τα τραγούδια και τη λογοτεχνία μας μιλούσε για τα ίσα δικαιώματα των ανθρώπων, τη δικαιοσύνη, την εγγύτητα, την αλληλεγγύη.
2. Σας παρακαλούμε, περιγράψτε μια περίπτωση που θυμάστε από τα παιδικά σας χρόνια να σας αδικούν. Έπαιξε ρόλο στα βιβλία σας;
Δεν υπήρξε κάτι ιδιαίτερο ή κάτι τόσο σοβαρό ώστε να με επηρεάσει και να το συμπεριλάβω στα βιβλία μου.
3. Ποιο πιστεύετε πως είναι το δικαίωμα των παιδιών που καταπατάται πιο συχνά στις μέρες μας;
Το δικαίωμα στη φροντίδα, στην οποία περιλαμβάνονται για μένα η τροφή, η στέγαση, η εκπαίδευση, η ιατρική περίθαλψη και το δικαίωμα στην προστασία από κάθε μορφή βίας (ενδοοικογενειακής κ.ο.κ.).
4. Τι κάνετε σήμερα για να προστατέψετε τα παιδιά;
Αν εννοείται στην περίπτωση που πέσει στην αντίληψή μου ότι ένα παιδί στερείται ενός δικαιώματός του τότε θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου ώστε το παιδί αυτό να βγει από τη δυσχερή θέση στην οποία μπορεί να βρίσκεται. Γενικά μιλώντας, μέσα από τις ιδιότητές μου στην κοινωνία (μητέρα, συγγραφέας – σεναριογράφος, ενεργό μέλος της τοπικής κοινωνίας) προσπαθώ να συμβάλλω στη μεγαλύτερη ενημέρωση και ευαισθητοποίηση της κοινωνίας για τα δικαιώματα των παιδιών και να στηρίζω έμπρακτα κάθε προσπάθεια και κάθε πρωτοβουλία για την υπεράσπισή τους.
Αυτή είναι θέση και στάση ζωής για εμένα.
5. Πώς μπορούν τα βιβλία σας να βοηθήσουν στο σεβασμό των δικαιωμάτων μας;
Στα δύο παιδικά μου βιβλία με ηρωίδα τη μικρή Βασιλού («Η κίτρινη σημαδούρα» και «Το μπλε αδιάβροχο») προβάλλω ένα γονεϊκό πρότυπο που έχει καθοριστική σημασία για την ενδυνάμωση ενός παιδιού. Οι γονείς της Βασιλούς είναι πολύ υποστηρικτικοί απέναντί της, σέβονται τις επιθυμίες και τις ανάγκες της, δείχνουν κατανόηση για την συμπεριφορά της και τις αντιδράσεις της, της εξηγούν, συζητούν μαζί της. Ταυτόχρονα όμως της θέτουν και όρια τα οποία αποτελούν έκφραση φροντίδας και αγάπης για το παιδί τους.
Στο αφήγημά μου «Γκούρι σημαίνει πέτρα», από τη μία αναδεικνύεται η γοητευτική και συνάμα έντονη ηλικία της εφηβείας και από την άλλη το τρομακτι
κό κοινωνικό φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας αλλά και της απόρριψης, που δυστυχώς συνεχίζει να υπάρχει και στις μέρες μας.
6. Ποιο ή ποια βιβλία σας θα μπορούσαν να βάλουν μεγάλους και μικρούς σε σκέψεις για τα δικαιώματα των παιδιών; Και για ποια δικαιώματα;
Η μικρή Βασιλού μέσα από τις ιστορίες της συμπεριλαμβάνει τα άρθρα 1, 2, 3, 5, 6, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18 και το Γκούρι σημαίνει πέτρα τα άρθρα 1, 2, 3, 4, 5, 6, 9, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20.
7. Ποιο βιβλίο άλλου συγγραφέα, ελληνικό ή ξένο, θα διαλέγατε για να μιλήσετε για τα δικαιώματα των παιδιών;
Υπάρχουν πολλά και αξιόλογα βιβλία, όμως εδώ θα αναφερθώ στα εξής τρία:
1.«Το χαλασμένο τηλέφωνο», του Morten Dürr, Εκδόσεις Ηλίβατον
2.« Ένας καλύτερος κόσμος: τα δικαιώματα του παιδιού», της Isabel Otter, Εκδόσεις Παπαδόπουλος και φυσικά το
3.«Έχω δικαίωμα; Έχω δικαίωμα!» του Πάνου Χριστοδούλου, Εκδόσεις Μικρή Σελήνη
