Ο αγαπητός Γιώργος Παναγιωτάκης απάντησε στα παιδιά.
1. Όταν ήσασταν παιδί γνωρίζατε τα δικαιώματά σας;
Η αλήθεια είναι πως όχι. Όταν ήμουν παιδί δεν γνώριζα τα δικαιώματά μου. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι εκείνη την εποχή δεν είχε καν συνταχτεί η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, η οποία μπορεί να λειτουργήσει σαν ένας φάρος ενημέρωσης και συνειδητοποίησης.
2. Σας παρακαλούμε, περιγράψτε μια περίπτωση που θυμάστε από τα παιδικά σας χρόνια να σας αδικούν. Έπαιξε ρόλο στα βιβλία σας;
Νομίζω ότι η αίσθηση ότι σε αδικούν είναι συνυφασμένη με την παιδική ηλικία. Γιατί πράγματι σε αδικούν όταν είσαι παιδί, άλλοτε λιγότερο και άλλοτε δυστυχώς πολύ περισσότερο. Εγώ είχα την τύχη να μη γνωρίσω τις πολύ μεγάλες αδικίες που βιώνουν εκατομμύρια παιδιά σε όλον τον κόσμο. Παρ’ όλα αυτά θυμάμαι αρκετές περιπτώσεις που ένιωσα ότι μου στερούν το δικαίωμα της γνώμης και της ελεύθερης έκφρασης τόσο στο σπίτι, όσο -κυρίως- στο σχολείο. Και είναι βέβαιο ότι αυτά τα περιστατικά έπαιξαν ρόλο στα βιβλία μου. Η παιδική μας ηλικία είναι έτσι κι αλλιώς μια δεξαμενή έμπνευσης.
3. Ποιο πιστεύετε πως είναι το δικαίωμα των παιδιών που καταπατάται πιο συχνά στις μέρες μας;
Δεν έχω στα χέρια μου κάποια επίσημα στοιχεία, για να απαντήσω με σιγουριά. Σίγουρα όμως είναι πολλά τα δικαιώματα που καταπατούνται συχνά: Το δικαίωμα της γνώμης και της ελεύθερης έκφρασης, το δικαίωμα της ζωής χωρίς διακρίσεις λόγω του φύλου, της φυλής, της θρησκείας κλπ, το δικαίωμα της οικογενειακής επανένωσης για τα παιδιά πρόσφυγες, το δικαίωμα στην προστασία από κάθε μορφή βίας και κακοποίησης. Και κυρίως το δικαίωμα στην ίδια τη ζωή, την επιβίωση και την ανάπτυξη. Δυστυχώς ζούμε ακόμα σε έναν κόσμο μεγάλων ανισοτήτων και αδικιών και τα πρώτα θύματα αυτών των καταστάσεων είναι πάντα τα παιδιά.
4. Τι κάνετε σήμερα για να προστατέψετε τα παιδιά;
Προσπαθώ πάντα να τα ακούω χωρίς να επιχειρώ να τα χειραγωγήσω. Και να έχω στραμμένο τον συγγραφικό μου προβολέα στις αδικίες που γίνονται εναντίον τους.
5. Πώς μπορούν τα βιβλία σας να βοηθήσουν στο σεβασμό των δικαιωμάτων μας;
Σαν συγγραφέας έχω πάντα στο μυαλό μου τους αδύναμους και τους αδικημένους αυτού του κόσμου. Όμως το αν και το πώς τα βιβλία μου μπορούν πράγματι να βοηθήσουν στον σεβασμό των δικαιωμάτων τους, θα το κρίνουν αποκλειστικά οι αναγνώστες/τριες.
6. Ποιο ή ποια βιβλία σας θα μπορούσαν να βάλουν μεγάλους και μικρούς σε σκέψεις για τα δικαιώματα των παιδιών; Και για ποια δικαιώματα;
Θα διάλεγα τη σειρά «Λέσχη Αλλόκοτων Πλασμάτων» η οποία έχει στον πυρήνα της το δικαίωμα της ζωής χωρίς διακρίσεις και την αποδοχή της διαφορετικότητας, καθώς και τα «Μικρόκοσμος» (με θέματα όπως η ελευθερία γνώμης και έκφρασης και η στέρηση της ελευθερίας), «Αλάστρα. Το βιβλίο των δύο κόσμων» (αποδοχή διαφορετικότητας, δικαιώματα μειονοτήτων) και «Τίγκρε. Με τα χέρια γυμνά» (εκμετάλλευση, ναρκωτικά, ένοπλη βία, δικαίωμα στη ζωή και στην ανάπτυξη κ.α.)
7. Ποιο βιβλίο άλλου συγγραφέα, ελληνικό ή ξένο, θα διαλέγατε για να μιλήσετε για τα δικαιώματα των παιδιών;
Σίγουρα το βιβλίο των Πάνου Χριστοδούλου-Στέλλας Στεργίου «Έχω δικαίωμα; Έχω δικαίωμα!» το οποίο με ευφάνταστους και πολύ δημιουργικούς τρόπους μας βοηθάει να μάθουμε ποια είναι αυτά τα δικαιώματα. Επίσης θα πρότεινα στα σίγουρα το «Επιστροφή στη ζωή. Ένα παιδί στρατιώτης θυμάται» του Ismael Beah (αγγλικός τίτλος “A Long Way Home”), καθώς και τα βιβλία της Malala Yusafzay «Με λένε Μαλάλα» και «Είμαστε αλλού. Κορίτσια της προσφυγιάς. Αληθινές ιστορίες νεαρών προσφύγων».
