Το παιδάκι
Μικρό παιδα, μικρό παιδάκι ήμουνα
και όλο ζαβολιές εσκάρωνα.
Κι η μάνα μου με μάλωνε
στενοχωριότανε και φώναζε
Σκαρφάλωνα, σκαρφάλωνα σε έπιπλε
κι όλο τουμπίτσες εγώ έπαιρνα
Κι ανέβαινα όπου έβρισκα
και άλλες ζαβολιές εσκάρωνα.
Τι ωραία που ‘ναι να ‘σαι παιδί
η ξεγνασιά αυτή αξίζει πολύ
Τι ωραία που ‘ναι να ‘σαι παιδί
το γέλιο μας μαζί μετράει
πάρα πολύ
Και τώρα που, και τώρα που μεγάλωσα
και με τις ζαβολιές ξεμπέρδεψα
της μάνα μου της κείπει πολύ
η αθώα παιδική μου η ψυχή
Καμιά φορά, καμιά φορά όμως εγώ
ξεφεύγω λίγο για να θυμηθώ
πώς ήταν όταν ήμουνα παιδί
για να της ομορφύνω τη ζωή
Τι ωραία που ‘ναι να ‘σαι παιδί
Οι στίχοι αυτοί γράφτηκαν από τον μαθητή Δημήτρη Παπαϊωάννου (Α3), 2ο Γυμνάσιο, Κως
