Further the movement

Το “Further  the  Movement”  είναι ένα ερευνητικό πρόγραμμα σύγχρονου χορού που πραγματοποιείται από το Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού σε συνεργασία με την ανώτερη επαγγελματική σχολή χορού ”ΑΚΤΙΝΑ“, με την επιχορήγηση του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Σκοπός του έργου είναι η ενίσχυση και ο εμπλουτισμός της ελληνικής χορογραφικής δημιουργίας και της ελληνικής  κοινότητας του χορού, μέσω της έρευνας στο πεδίο των πρακτικών του  σύγχρονου  χορού. Το “Further the movement” επιχειρεί να  δώσει  τον χώρο  και  τον  χρόνο  σε νέους/ες  Έλληνες/ίδες  χορευτές/ριες  να  καλλιεργήσουν και να  παρουσιάσουν τη δική  τους γλώσσα σύγχρονου χορού, να επανεγγράψουν την κινητική τους εμπειρία και να διερευνήσουν τα όριά τους.

Ο σκληρός πυρήνας της στόχευσης του “Further  the  Movement” είναι η προσθήκη στην εξίσωση της  κινητικής  έρευνας ενός κρίσιμου παράγοντα: να φέρει τους νέους/ες  Έλληνες/ίδες, πρόσφυγες/ισσες και μετανάστες/τριες δεύτερης γενιάς, 13-20 ετών, ανεξαρτήτως εθνικότητας, φυλής, φύλου, θρησκείας και γλώσσας, μέσα στη διάνοιξη του αντίστοιχου τοπίου που φαίνεται ότι θα ανθίσει στο προσεχές μέλλον.

Οι επιμέρους στόχοι του Προγράμματος είναι:

  1. Να βελτιώσουν τα σύγχρονα εργαλεία δημιουργίας κίνησης και αναζήτησης χορευτικής και χορογραφικής ταυτότητας με βάθος το έργο νέων Ελλήνων/ίδων δημιουργών/καλλιτεχνών.
  2. Να  αναπτυχθεί  ένα  νέο  δυναμικό  κοινό,  με  υψηλά κριτήρια πρόσληψης  παραστατικών τεχνών εναρμονισμένα με τις σύγχρονες τάσεις.
  3. Να ενισχυθεί η καλλιτεχνική δημιουργία που στοχεύει στην ευαισθητοποίηση, κοινωνική σύγκλιση και καταπολέμηση στερεοτύπων και προκαταλήψεων που παράγουν και αναπαράγουν διακρίσεις πάσης φύσεως.
  4. Να δημιουργηθεί μια “γέφυρα” εφαρμοσμένου ερευνητικού κινητικού διαλόγου με τις αναγνωρισμένες από το κράτος επαγγελματικές σχολές χορού.

Το πρόγραμμα “Further the Movement” θέτει ως εφαλτήριο την έλλειψη συστηματικής εφαρμοσμένης ερευνητικής δραστηριότητας στην Ελλάδα και αντλεί έμπνευση από την αξιοσημείωτα δυναμική παραγωγή παραστάσεων σύγχρονου χορού στην Ελλάδα από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 μέχρι σήμερα. Επιπρόσθετη έμπνευση αποτελεί και το προσφάτως (ακαδ. περίοδος 2019-20) ιδρυθέν Τμήμα Παραστατικών & Ψηφιακών Τεχνών (Τ.Π.Ψ.Τ.) με έδρα το Ναύπλιο, που ανήκει στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, έχοντας εντάξει στα γνωστικά του αντικείμενα τον χορό, γεγονός που σαφώς διανοίγει το τοπίο σε μια ακαδημαϊκή προσέγγιση του χορού, η οποία ως σήμερα σημειώνει ηχηρή απουσία στη χώρα μας στα ερευνητικά δεδομένα.

Επιπλέον, γνωρίζοντας ότι “οι κινητικές δεξιότητες του ατόμου εμπλουτίζονται μέσω της εμπειρίας, και μπορούν να αλλάξουν το ύφος σχεδόν όλων αυτών που κάνουμε”, όπως κι ότι υπάρχουν διαδικασίες μέσα από τις οποίες το χορευτικό σώμα μπορεί να “ξεχάσει” και να κάνει νέες εγγραφές, χρειάζεται να δοθεί η ευκαιρία στον/ην Έλληνα/ίδα χορογράφο να αναζητήσει νέους δρόμους δημιουργίας κίνησης, δουλεύοντας για  παράδειγμα με σωματικό υλικό έφηβων και νέων ατόμων. Επιπλέον, χρειάζεται να υπογραμμιστεί η κρισιμότητα της έρευνας μέσω σωματικών όρων και να εδραιωθεί μεθοδολογικά αυτό που αναφέρει ο V. Hunter ότι “εάν τους δοθεί προτεραιότητα ως βασική δίοδος της αντίληψης, τότε τα σώματα έχουν τη δυνατότητα να μας παρέχουν πληροφορίες από και για τον κόσμο με έναν ειδικό και σημαντικό τρόπο”.