Της Χαρίκλειας Τσιούμα
Στην εποχή μας ο ρατσισμός κυριαρχεί και εμφανίζεται σε ποικίλες περιπτώσεις. Ο ρατσισμός έχει κατακτήσει αρκετά ενεργό ρόλο στο λεξιλόγιό μας και πλέον είναι ένα σύνηθες φαινόμενο στην κοινωνία μας.
Οι μορφές διακρίσεων είναι θρησκευτικές, εθνικές, πολιτικές και κυρίως φυλετικές. Αρχικά, αποτελούσαν προκαταλήψεις οι οποίες βασίζονται στις αρνητικές αντιλήψεις των ανθρώπων. Αυτή η αντίληψη υπονομεύει την έννοια της ανθρωπότητας καθότι όλα τα ανθρώπινα όντα είναι φτιαγμένα για να διαφέρουν. Δυστυχώς, στην σημερινή κοινωνία το χρώμα, η καταγωγή, το φύλο αποτελούν εμπόδια στην εξέλιξη της ανθρώπινης σκέψης, αφού τα αντιλαμβανόμαστε μόνο με τις αρνητικές, παλαιότερες ιδέες.
Επιπρόσθετα, οι λόγοι που διατηρούμε μέχρι και σήμερα τον όρο “ρατσισμός” είναι η έλλειψη μόρφωσης. Ακόμη, το κομμάτι της ενσυναίσθησης έχει εκλείψει από τις ζωές μας και έτσι ενισχύεται ο ρατσισμός. Έπειτα, η πεποίθηση ότι είναι αρνητικό να διαφέρουμε οι άνθρωποι μεταξύ μας, δημιουργεί φόβο και αποξένωση των κοινωνικών ομάδων. Ο ρατσισμός, επίσης, μπορεί να γίνει και φασισμός, ειδικά όταν στερεί το δικαίωμα της ελευθερίας έκφρασης των ατόμων. Στερεί από τους ανθρώπους το δικαίωμα της ισότητας και θεωρείται σοβαρή παραβίαση των συναισθημάτων τους.
Ο τρόπος αντιμετώπισης του ρατσισμού είναι εφικτός, γιατί πλέον υπάρχουν και οι αντίστοιχοι φορείς στους οποίους μπορούμε να απευθυνθούμε. Για παράδειγμα, μερικές δομές που μπορούμε να αναφέρουμε και να καταγγείλουμε περιστατικά ρατσισμού είναι η Ύπατη Αρμοστεία και ο Συνήγορος του Πολίτη. Εάν βρισκόμαστε στη θέση του θύματος ή στην θέση του παρατηρητή οφείλουμε να καταγγείλουμε το περιστατικό, για την απονομή της δικαιοσύνης, προκειμένου να κάνουμε πράξη τα δικαιώματά μας. Επιπλέον, οι πορείες αποτελούν μια έμπρακτη πράξη και συμβάλλουν στη λύση αυτού του φαινομένου.
Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι ο ρατσισμός είναι μία μορφή βίας που θα έπρεπε να καταδικάζεται από όλους μας. Κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές απόψεις και διαφορετικά χαρακτηριστικά, ωστόσο δεν σημαίνει ότι είναι ικανά να μας κάνουν να απομονωθούμε. Οι διαφορές μας είναι αυτές που μας ενώνουν και εξάλλου στο πρώτο και στο τελευταίο φως της ημέρας όλοι είμαστε άνθρωποι.
Τα άρθο δημιουργήθηκε στο πλαίσιο υλοποίησης του προγράμματος EFIVOS II, χρηματοδοτούμενο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή( CERV), με εταίρους τους Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού-(Ελλάδα), CIP (Κύπρος), HESED (Βουλγαρία), GEYC( Ρουμανία), Dedalus (Ιταλία), Pacto Verde( Ισπανία), Crossing Borders (Δανία).
Αποποίηση ευθύνης
Η υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την παραγωγή αυτής της δημοσίευσης δεν συνιστά έγκριση του περιεχομένου, το οποίο αντικατοπτρίζει μόνο τις απόψεις των συγγραφέων και η Επιτροπή δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνη για οποιαδήποτε χρήση των πληροφοριών που περιέχονται σε αυτήν.
