Οι απαντήσεις των ανθρώπων από το χώρο του βιβλίου-Κοσκινίδου Ζωή

Η αγαπητή Ζωή Κοσκινίδου απάντησε στις ερωτήσεις των παιδιών.

 

1.Όταν ήσασταν παιδί γνωρίζατε τα δικαιώματά σας;
Δυστυχώς όχι. Δεν μας είχαν μιλήσει ποτέ για αυτά, ούτε οι εκπαιδευτικοί στο σχολείο που πήγαινα, ούτε οι γονείς μας. Έμαθα για τα δικαιώματά μου ως παιδί όταν πλέον δεν ήμουν παιδί, σε μεγαλύτερη αρκετά ηλικία. 

2.Σας παρακαλούμε, περιγράψτε μια περίπτωση που θυμάστε από τα παιδικά σας χρόνια να σας αδικούν.  
Κοιτώντας πίσω στον χρόνο, τώρα πλέον που γνωρίζω έστω και επιγραμματικά τα δικαιώματα των παιδιών, νομίζω αυτό που τώρα συνειδητοποιώ ήταν η απουσία ελευθερίας έκφρασης. Ποτέ κανείς γονιός ή δάσκαλος δεν με/μας άφηνε να εκφραστούμε ελεύθερα, δεν μας άκουγαν και δεν μας άφηναν να συμμετέχουμε λέγοντας τη γνώμη μας.  

3.Μήπως θυμάστε κάποιο βιβλίο που σας έκανε, όταν ήσασταν παιδί, να σκεφτείτε ότι τα παιδιά πρέπει να έχουν τα δικαιώματα; 
Η «Βιού» του Αντρί Τρουαγιά, ένα βιβλίο για τον πόλεμο και την απώλεια ενός γονιού με έκανε να καταλάβω (και πάλι αρκετά αργότερα) ότι όλα τα παιδιά του κόσμου έχουν δικαίωμα στην οικογένεια, έχουν δικαίωμα να μεγαλώνουν σε ένα ασφαλές περιβάλλον και να μη βιάζονται λόγω των συνθηκών να μεγαλώσουν γρήγορα. 

4.Ποιο πιστεύετε πως είναι το δικαίωμα των παιδιών που καταπατάται πιο συχνά στις μέρες μας;
Το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση, το δικαίωμα στο σπίτι για τα πρόσφυγες και το δικαίωμα σε μια δίκαιη και σωστά δομημένη εκπαίδευση για όλα τα παιδιά ανεξαρτήτως του κοινωνικού ή οικονομικού στάτους των γονιών/κηδεμόνων τους, της καταγωγής τους ή του τόπου κατοικίας τους (αστικό κέντρο, παραμεθόριος κλπ) 

5.Τι κάνετε σήμερα για να προστατέψετε τα παιδιά;  
Προσπαθώ μέσα από τη δουλειά μου να τα μάθω να υψώνουν τη φωνή τους, να εκφράζονται ελεύθερα και να διεκδικούν. 

6.Πώς μπορούν τα βιβλία να βοηθήσουν στον σεβασμό των δικαιωμάτων μας;  
Μπορούν. Όσο και αν σας φαίνεται παράξενο και εμείς οι μεγάλοι μαθαίνουμε μέσα από τα παιδικά βιβλία.  

7.Πώς θα μπορούσαν βιβλία για παιδιά να βάλουν τους  μεγάλους σε σκέψεις για τα δικαιώματά μας;
Οι ιστορίες λειτουργούν σαν πύλες ειδόδου σε κόσμους που ίσως δε γνωρίζαμε και μέσα από αυτές γινόμαστε μάρτυρες καταστάσεων που ίσως δεν έφτανε το μυαλό μας. Μέσα από αυτές τις ιστορίες μαθαίνουμε, αποκτάμε ενσυναίσθηση, ταυτιζόμαστε, γινόμαστε πιο δεκτικοί. Και όταν αρχίζουμε να σκεφτόμαστε έξω από τον κύκλο ασφάλειάς μας, έξω από τα στενά όρια όσων γνωρίζουμε, τότε και μόνο τότε θα μπορέσουμε να καταλάβουμε τους άλλους.  

Ζωή Κοσκινίδου 

Δημοσιογράφος 

 

*Η φωτογραφία πάρθηκε από το λογαριασμό Facebook του Αντώνη Παπαθεοδούλου